Son günlerde pek ortalıkta görünmememden dolayı
merak eden blog arkadaşlarımdan durup durup dürtük yiyorum
birkaç gündür, neredesin, iyi misin diye. 😍 Sağolsunlar, eksik olmasınlar. Ne
tatlış bir şey, insanın yokluğunun fark edilmesi. Teşekkür ederim, dürtüklerinizle mutlu ettiniz efenim. Kocaman kalpler gönderiyorum hepinize... 💗 Sözü geçen arkadaşlara haftaya yazarım başımdaki tuhaf halleri dediydim, artık bir zahmet yazayım diyorum.
Şimdi efenim bendeniz oldum olası şarkı söylemeyi
seven, soğan doğrarken, toz alırken, direksiyon sallarken her fırsatta mır
mır mırıldanan biriyim. Ve fakat bu tutkumu yıllar yılı en bir derin, en ucube kör kuyulara gömmüş, iş güç,
çoluk çocuk, ev bark derdine düşmüş bir ahval içerisindeydim. Lakin kader ağlarını sinsi sinsi