Bir
kediyle hayatı paylaşınca bütün kedilere karşı duyarlılığın artacak, hepsi
seninmiş gibi hassaslaşacaksın derlerdi de inanmaz, anlayamazdım. Gerçekmiş...
Evimize bir kedi girdiği günden beri kedigillerle ilgili duyarlılık ve
farkındalığım tavan yapmış durumda zira. Aynı çocuk sahibi olmak gibi bir
şeymiş meğerse. Oğlum doğduktan sonra tüm erkek çocuklarını kendi oğlummuş gibi
görmeye başlamış, ağlamalarına, üzülmelerine dayanamaz, gördüğüm yerde korur
kollar hale gelmiştim. Şimdi de tüm kediler benimmiş gibi davranır oldum
çıktım. Hepsini çok seviyorum, hepsinin varlığına minnettarım yani, öyle bir
şey. Eskiden durup durup kedi videosu, resmi paylaşanları yadırgardım mesela.
Bununla da kalmaz, acık haddimi aşar, kedilerle kafayı yediklerini, hatta insanlara
verebilecekleri ve bir sebeple veremedikleri sevgilerini, kedilere verdiklerini
bile düşünürdüm. 😕 O değil, kendimde kedi seven insanları bu şekilde yargılama
hakkını da nereden buluyordumsa artık. Çok üzgünüm şimdi o zamanki düşüncelerim
ve önyargılarımdan dolayı. 😒 Meğerse
bu başka bir
boyutmuş, benim
o zamanlar henüz erişemediğim...
Tamam, kedi videosu falan paylaşmıyorum hala
ulu orta, lakin şimdi çok iyi anlayabiliyorum o sevgiyi. Zira bendeniz
de evde pamuk şeker bir kedimiz olmasına rağmen, boş kaldıkça kedi videoları
izler, resimlerini kurcalar oldum devran dönünce. Eee ne demişler, yargıladığını yaşamadan
göçmezmişsin bu fani dünyadan. Al sana işte, gün oldu devran döndü, kedi
familyası geldi, Mimikli'yi öptü. Kendimi ısırılıp, vampire dönüşmüş gibi
hissediyorum bir nevi. 😀
Teşbihte hata olmazmış, yine de vampir falan
dediysem, olumsuz bir durum yok elbette şu dönüştüğüm halimle ilgili. Tam
tersi, pek de memnunum bu boyutta bir sevgiyi de hayatımıza aldığımız için. Gel
gelelim, eskiden hiç farkında bile olmadığım durumlar beni ziyadesiyle üzmeye
başladı bu farkındalıktan mütevellit. 😒 Malumunuz, belki de 'na'malumunuz,
bizim insanımızın hayvan sevgisi eşiği pek bir düşük maalesef. Her nasılsa kendisini
alemin efendisi zannedip, tüm diğer canlılara hükmetme, gönlünden geçeni yapma,
hatta eşek saatine denk gelirse zulmetme hakkını bile kendinde görür. 😔 Bu
neyin kafasıdır, nereden gelir, nereye gider, çocukluğuna mı inmelidir, yoksa
kısa yoldan kızılcık sopasıyla dalmalı mıdır, henüz çözebilmiş değilim. Ve
fakat bizim gibiler konuyu çözene kadar da sokaktaki hayvanların başına
gelmedik kalmamaktadır ne üzücü ki. Düşünüp düşünüp, işin içinden çıkamamaktayımdır
hanidir vesselam. 😕
Barınaklar toplasa bu hayvancıkları, yaşanacak uygun ortamlar sağlasa
diye düşünürken kendimce, hemen cevabı da yapıştırıyorum kendime, muhtemelen bütçe
sıkıntısı yüzünden yapılamıyordur diye. Olsun sokakta yaşamaları daha uygun
zaten doğaları gereği diye yine kendi içsesime laf yetiştirirken, ama öyle de, geri
zekalı, sevgisiz, merhametsiz insanlar bırakmıyorlar ki, hayvancıklar
sokakta rahatça yaşasınlar, diye çıkışıyorum bu kez kendime. Bizde her nasıl
oluyorsa, yaşayan her canlıyı sevme, asla zarar vermeme gibi bir bilinç
oluşmuyor, oluşamıyor bir türlü işte. 'Bir türlü' diyorum, zira çocukluğumda
kurbağa şişirip patlatan arsız veletler vardı oyun niyetine, otuz yıl sonrası
durum hiç de farklı değil ne yazık ki bu sevgiden yoksun merhametsizler
ülkesinde.
O kadar çok üzücü haber görüyorum ki sağda solda.
Kediye tecavüz edeninden, orasını burasını kesene, sarhoş kafa köpeği
arabaya bağlayıp sürükleyeninden, kedi bıyığı yakana ve kalpsizliklerini sosyal medyada paylaşacak kadar aklını, vicdanını yitirenine... 😔 Bu nasıl
bir psikolojidir, nasıl bir motivasyondur, nasıl bir zevktir bir canlının
canını yakarak ulaşılan, anlamaya çalışmak bile acı verici. Aklım, havsalam iflas ediyor,
duygularım kilitleniyor ister istemez. Ve maalesef ki bu konuda elim kolum
bağlı oturuyor olmak da bir o kadar üzüyor şu narin bünyemi. 😒 Ne yapmalı,
nasıl işin ucundan tutmalı, bu hayvancıkları o kalpsiz canavarlardan nasıl
korumalı bilemiyor, bulamıyorum bir türlü. Şimdi bazılarınız, "İnsanlara
tecavüz ediliyor, işkence yapılıyor, onu hallettik de sıra kediye köpeğe mi
geldi?!" diyecek biliyorum. Öyle değil işte. Zaten hepsi aynı hasta kafanın
eseri değil mi sonuçta?! Kediye köpeğe sevgi duyan, merhamet gösteren insan, başka bir
insanın da canını kesinlikle yakamaz bana göre. Üstelik insanla hayvan arasında yaşam hakkı hukuku bakımından bir fark da olamaz, bunu da hepimiz bir koyalım cebimize.
Hal böyleyken bu acı haberleri görmezden gelsem
olmuyor, vicdanım el vermiyor. Çözüm bulsam rahatlasam, bulamıyorum. Bu cahil
ve cahil kalmaya yeminli toplum, her canlıyı sevecek, saygı duyacak kıvama
gelinceye kadar daha ne kediler, ne köpekler, ne kadınlar heba olacak kim bilir, beklenemez, susup oturulamaz diyorum. Barınakların durumuysa herkesçe malum. Düşüncelerimi,
hissettiklerimi yazarken bile sıkışmış, çaresiz, çözümsüz hissediyorum. 😕
Var mıdır aranızdan yol yordam bilen, konuyla
ilgili çözüm üretebilmiş, ya da iyi haberleri olan? Belki yorumlarınızla paylaşırsanız bir adım
atmış oluruz birlikte? Belki benim gibi bir türlü işin içinden çıkamamış,
düşünüp düşünüp kurumaya yüz tutmuş, hala da bir arpa boyu yol alamamışgillere
esin kaynağı olursunuz bildikleriniz ve tecrübelerinizle. Ne edelim, kime
gidelim, neresinden tutalım da şu canlara huzurla yaşayabilecekleri bir dünya oluşturabilelim a dostlar? Please, help! 😔
***********************************
Not: Paylaşımları lütfen copy/paste ile değil, alttaki butonları kullanarak yapalım. :)
Bütçe sıkıntısı filan hikaye şu ülkenin temel eksikliklerinden biri hayvanı değersiz görmek yıllardır ülke kurulalıberi hep mi eksik o bütçe :( Ayrıca kedi candır yahu önyargını kırdığın iyi olmuş bak misal azönce kedimle yazdım son blog yazımı ben ;)
YanıtlaSilYapma ya? Hikayeyse eğer, daha çok üzülürüm bi şey yapılmadığı için. :( Ve çok haklısın, kedi canmış, kedisiz hayat da eksik. :) Öptüm o zaman ikinizi de... :*
SilKoca ülke kurulalıberi barınağa mı bütçe bulamıyor? Hiç sanmıyorum nelerin bütçesi var oysa ki... Bu şart üstelik de.. Biz de seni kocaman öperiz! :)
SilAyyy cok sevdim yazilarinizi, anlatim tarzinizi...samimi, icten, keyifli. Tam son dakikada farkettim sayilir, tatil öncesi vaktim hic kalmadi. Artik döndükten sonra devam edelim kaldigimiz yerden:)Bu konuda yazmak istediklerim var aslinda cokca ama dedigim gibi ne yazik ki. Sadece birseyler yazmadan cikmak istemedim:) Cok selamlar
YanıtlaSilAyse
Ben de sizin tarzınızı, espri anlayışınızı çok sevdim. <3 Duygular karşılıklı. ;) O zaman dönüşünüzü bekliyoruz efenim, dört, hatta çok çok gözle. :P İyi tatiller...
SilUcube gibi, abuksabuk kedi heykelleriyle donattı bir ara Melih Gökçek denen iblis sokaklar, duyduğu kadarıyla kendisinin de iki kedisi varmış ama Ankara'yı parsel parsel satan (serveti prens Charles kadar olmuştur sanırım) bu gözüdoymaz istese her mahalleye sevimli kedi barınakları yaptırabilir. Nelere, ne abuk şeylere dünya paralar harcıyorlar görüyorum....bu canları tinercilerden, sapıklardan ve de başıboş köpeklerden korumak hiç zor değil ama istemiyorlar. Her şeye para var ama kediye, köpeğe yok:(
YanıtlaSilİşte senin, benim gibi insanlar en azından bir tane alıp hayatını kurtarıyoruz....melek olana dek bakıyoruz. (tabii onun da tuhafları var alıyor sonra ay koltukları tırmaladı diye sokağa atanlar gibi)
İnan her ülkede var sadist, manyak...:( iki gün önce İsveç'te bir doğal parktaki yavru keçiye tecavüz edilmiş, yakılmış, uyutmak zorunda kalmışlar zavallıyı çok şiddet görmüş:( ben artık kaldıramıyorum böyle haberleri:(
Tek çözüm var hayvana şiddete idam cezası koyacaksın başka türlü olmaz....ipini çek deseler çekerim o kadar nefret ediyorum öylelerinden...ya da böyle gizli örgüt kuracaksın..valla yakalanmayacaksın asla..kanun vermiyor cezalarını sen vereceksin (sen derken yani seni kastetmiyorum )
Bücürüküm, çok garip, hiçbir canın canını yakmamaktan bahsederken bile, böylelerinin ipini çekme fikri nasıl iyi geliyor ruhuma anlatamam. Hiç bilemedin, vidanın elvermedi diyelim, ömür boyu hapis en temizi sanki. Hiç değilse kimseye, hiçbir cana zararları dokunamaz böylece. Keşke olabilse, keşke... :/
SilBöyle haberleri duyunca o kadar üzülüyorum ki nası bir ruh hastası böyle şeyi yapabilir diyorum içim kötü oluyor bakamıyorum malesef köpeğimiz vardı zaten bugün eve kedimiz geldi cins değil kapkara panter gibi bi yavru ama inanılmaz güzel sıcakkanlı çok da akıllı yardım etmek için belediye veterinerlerine götürüp hayvan hastanesi tarzı yerlere de götürmek hayvan oteli barınak tarzında yerler de var hayvanları tedavi ettirip orda kalmasınınsağlayabiliyorsunuz ama tabi bu hayvancıkları alma sayıları da sınırlı. Ayrıca sahiplenin yani almayın hayvanın tüm aşıları kısırlaştırmasındahi ücretsiz olabiliyor alıp alıp külfet gelip bırakıyorlar garipleri haksız mıyım hem diğerleri bi şekilde sahipleniliyor sokaktakiler ne yapsın onlar daha aevecen oluyorlar genelde sevilmiyorlar çünkü bi daha hayvan istesem yine sahiplenirim:)
YanıtlaSilDediğin gibi barınakların da barındırabileceği hayvan sayısı sınırılı malesef. :/ Aslında istense bu durum değiştirilebilir, ama insana bile değer verilmeyen bir ülkede hayvanlar için hak talep etmek ütopik oluyor bazıları için maalesef. Belki de en güzeli bireysel çabalarla sahiplenme sayısını arttırmak. Ama o da tek tek kişilerle nereye kadar ve ne hızda... :( Phöfff!
SilYazıyı ve yorumları okurken ilk insandan bu yana bilmem kaç milyar dünya nüfusuna ulaşana kadar ne kadar doğal alan ve canlı yok ettiğimiz canlandı gözümde. İnsan nesli doğaya karşı hep istilacı davranmış. Karalar yetmemiş atıklarla denizleri kirletmiş deniz canlılarını yok etmişiz... Yeşili, börtü böceği yok etmişiz... Ve hiç durmamışız. Yorumumda maalesef sadece tespitlerimi yazıyorum. Bireysel çabanın haricinde çözümüm yok maalesef. Karamsarım bu konuda...
YanıtlaSilBen de çözüm bulamadıkça karamsarlaşıyorum ya işte... :/
SilKedililik. :)
YanıtlaSilÖyle... ;)
SilÖyle güzel bir mahallede yaşıyorum kiböyle sorunlar olduğunu unutuyorum bazen. Bizim burada sabah yürüyüşe çıktığımda her yerde mama yiyen sokak kedileri görüyorum. Hepsi de sağlıklı, gürbüz. Tabi bayağı da kalabalık. Bir mahallede sokak hayvanları sizden kaçmıyorsa iyi bir yerdir orası sözünü okumuştum bir yerde, ne kadar haklı.
YanıtlaSilYani insanlarda iş olsa devlete falan kalmaz bu iş de.
İnsanlarda hayvan sevgisi olsa kalmaz tabi kimseye. Sorun orada zaten. Sevmiyor çoğu insan. Hatta evinde kediyle yaşayanlara bile gitmek, yemek içmek istemiyor. Pis ve gereksiz olarak görülüyor. Bilse ki kendisi durmadan yalanan o kediden daha pis. :/
SilEvin bir parçasi ailenin bireyi oluyorlar. Çok haklisiniz. Sevgiler.
YanıtlaSilAilenin bireyi oluyorlar kesinlikle. Öyle dıraşıdan bakanın at gitsin, sal gitsin, ölünce yenisini alırsın dediği gibi bir durum değil asla. Sevgiler benden. :)
SilHayvanlarda bir can. Hayvanı sevmeyen insanı nasıl sever:( Sadist insanlar var da kediye tecavüz eden de mi var:( Nasıl bir sapıklıktır bu. Bu insanllarla aaynı havayı solumak nasıl bir tehlike:(
YanıtlaSilVar maalesef Sevdicanım. :( Bu yüzden felç olan kedi var. Düşüncesi bile korkunç, ama bunu yapan sapıklar var işte. :/
Silkırmızı nokta yapan fenerlerden aldım. şimdi sıra kediye geldi. :))
YanıtlaSilevde yumak yok o bakımdan .. olsa ? :)
Yumak göndereyim sana birkaç tane Syrakussa lordum. Madem kırmızı noktayı paylaşamıyosunuz. :D :D
SilBarınak yapılmamasının bütçeyle falan alakası yok bence de... Lüzumsuz görüyorlar... Zehirlemek daha kolay herhalde :((
YanıtlaSilHakikaten sinir bozucu bir durum...
Şimdi barınak yapsalar oraya hakikaten gönül bağı kuramamış insanları koyunca orası barınaktan çok işkencehane olarak hizmet veriyor... Bir de böyle bir durum var maalesef...
Bireysel olarak elimizden geldiğince duyarlı davranmaya çalışarak ve çevremizdekileri bilinçlendirerek en azından kendi sorumluluklarımızı yerine getirmeliyiz bence...
Kedilendiğine çok sevindim bu arada :)
Barınaklara da aslında hayvan sevgisi olan insanları koyabilirler. Bunu anlamak hiç de zor değildir bence. Ama en büyük iş bireylere düşüyor gibi evet. Mesela bize de kedileri kardeşim sevdirdi yıllar içinde. Zaten severdim aslında ama elime alamazdım mesela. Evimde bakabileceğimi düşünemezdim. O beni cesaretlendirdi hep. Böyle böyle, bir kedi bir kedi kurtulur belki de zamanla sokaklardan ve tehlikeden. Sevindiğine göre siz de kediligillerdensiniz o halde ailecek?
Sil3 yıldır daha yavruyken aldığım bir köpeğim var. Sizin gibi öncesinde ne sokaktaki canlıları böylesine detaylı biliyor ne de barınakların durumunu duyuyordum. Bugünlerde evimin çevresindeki tüm kediler ve köpekler benim. Her birini gördüğümde seviyor, su ve mama takviyesi yapıyor ve mutlu yaşamalarını sağlamaya çalışıyorum. Maalesef barınaklar bu dostlar için çözüm değil çünkü her birinde sefalet yaşanıyor. Yaralı hayvanlara bakım yapılmıyor, doğru düzgün mama verilmiyor ve hatta bir sevgi gösterisinde bile bulunulmuyor. Bence çözüm yine bizlere düşüyor. Sokakta gördüğümüz her canlıyı sevmeliyiz. Bizim sevdiğimizi görenler onlardan zarar gelmeyeceğini görerek öğrenmeliler. Onları beslemeliyiz ki görenler aç olduklarını fark etmeliler. Elimizden geldiğince çocuklarla oynamalarını sağlamalıyız ki onları seven bir nesil yetişebilsin.
YanıtlaSilHera ile gezerken yanlarındaki çocuğa "bak köpeğe veririm seni ısırır." diyen büyükleri susturuyorum artık. Bu korkuyla büyütülen çocuktan ne beklersiniz ki?
Çözüm çocuklarda. Çocukların onları sevmesini sağlayın :) Keyifli günler dilerim.
Ne güzel yazmışsınız uzun uzun. Teşekkürler. :) Yalnız çözüm bizim çocuklarımıza sevdirmekte olsa keşke. Bizim çocuklarımız zaten ailede gördüğüyle büyüyor ve sevgi duyuyor doğal olarak. Ailede şiddet görmediği için şiddete eğilimli olmuyor. Beni üzen bak seni köpeğe veririm diyen insanların çoğunlukta olması ve o bilinçle büyüyen çocukların yaptıkları. İşte bu konuda bi çözüm üreteniyorum malesef...
SilSize de güzel günler, sevgiler. :)
Kendi çocuklarımızdan bahsetmedim zaten ben de. Emin olun siz bir köpeği ya da kediyi severken etrafınızda çekingen gözlerle size bakan çocuklar göreceksiniz. Hedef kitlemiz onlar işte ;) Sevgiler...
SilAynen, hedef kitle o çocuklar. Umarım görüyor ve olumlu etkileniyorlardır. Aaah arkadaşım, öyle kör cahillerle dolu ki etraf. Çok iş var çooook!
Silbence herkesin evinde bir tüylüsü olmalı.. bak gör o zaman nasıl da değişiyor herşey..
YanıtlaSilhani demişsin ya evde bir kedi beslemeye başladıktan sonra tüm kedilere bakışım değişti aynen dediğin gibi bu tıpkı çocuk sahibi olmak gibi.. tüm kedileri deli gibi düşünür oldum, sokak kedilerine bile mama alıyor su veriyorum:)
sevgiler yolladım..
Harikasın. :) Her eve bir tüylü kampanyası başlatalım o zaman. Geçen gün bir yerde görmüştüm, ilkokullarda zorunlu doğa ve hayvan sevgisi dersi konulmalı diye. Keşke olabilse...
SilBenden de sevgiler. :)
gönül ister ki hepsi sıcacık evlerinin camlarından baksın dışarıya.
YanıtlaSilhepsi için bir şey yapamayız ama yapabildiğimiz küçük şeyleri yabana atmayın.
kendi kedime mama alırken dışarıdaki canlar için de bir paket alıyorum mesela. dışarı çıkarken yanıma alıp oraya buraya döküyorum ki biri görür de karnı doyar belki diye.
dün ankarada sokaktaki canlara barınak yapma etkinliği vardı mesela.
insanlar buldukları tahta parçalarıyla, plastik leğenlerle, üstüne naylon geçirilmiş kolilerle barınaklar yaptılar.
bahçeniz varsa öyle bişey yapılabilir.
hepsine gücümüz yetmese de birinin bir gece karnı doysa bile huzurlu uyumaz mıyız?
Ankara'daki etkinlik umut verdi. <3 Ne güzel bir adım. Örnek olur umarım. Sokak hayvanlarına yemek verme konusu değildi aslında benim bahsettiğim. Daha 5. Dakika önce evden çıkarken bıraktım her zaman geldikleri yere. Ağzı dili olmayan, savunmasız canlara yapılan işkenceleri önleyebilmek için ne yapılabilir diye düşünüyorum uzun zamandır. Mama konusunda zaen genel bi duyarlılık artışı gözlemliyorum etrafımda. Sevgiler... :) Ne çok duyarlı blogger arkadaşım varmış yalnız. Mutlu oldum bu kadarıyla bile. <3
SilNe yalan söyleyeyim, hani başta kedin yokken olan düşüncelerini yazmışsın ya, ben de onun gibi bir şeyim neredeyse:) Ama demek ki olunca geçiyor :))
YanıtlaSilŞaka bi yana sevmiyor falan değilim ben de, uzaktan seviyorum diyelim;)
Ama çok güzel bi konuya değinmişsin doğrusu...
ben de belki evimde beslemiyorum lakin elimden geldiğince onlar için kendi çapımda şeyler yapıyorum
Çok tatlısın Süpriz Misafir. :) Gülümsedim yorumunu okurken. Teşekkür ederim bu sevimli ve içten katkın için. ;) Önemli olan uzak/ yakın bir şekilde sevgi hissedebilmek. Zarar vermemek, hayatlarını kolaylaştırmak.
SilAma sen de üzülme tabi haline, kedin olunca geçer dediğin gibi. ;) :P Höpüldünüzzz...
Bu yorum yazar tarafından silindi.
YanıtlaSilAma olmasss, bi önceki Kedililikle ilgiliydi. ;) Çok teşekkürler... :)
SilKedililik ne güzel bir başlık. İçerik de ne yazık ki bir o kadar acı.
YanıtlaSilÖyle malesef... :/
SilBende de aynıları oldu biliyormusun? Sevdicekle ev pek bi sessiz gelince, ee yeni de evliyiz, çoluk çocuk düşünceleri yok, bir minnoş alalım dedik. Ben hep köpek besledim tutturdum köpek diye ama cık apartmanda olmuyor. Kedi aldık. Kedileri sevdiğimi, doğrusu bu kadar sevdiğimi bilmiyordum. Şimdi onu bilince etrafta kedi - köpek görünce anında bir empati bombardımanı oluşuyor beyninde. Hele hele o eziyetleri görüp okuyunca içimi kaplayan öfkeyi, 10 kaplan gücünü, kızgınlığı tarif edemem. Bir şeyler olursa, yazarsan ben de katılırım seve seve.
YanıtlaSilİnsanın üçüncü beşinci gözü açılıyor değil mi kedi/ köpek sevgisiyle. Sokaktaki bütün kediler köpekler seninmiş gibi oluyor, hepsinin annesi oluyorsun bir nevi. Ve bu bir yandan eşsiz bir sevgi, öte yandan da acıyı da getiriyor işte malesef. Keşke birşeyler yapabilsek, keşke... :/
Sil