Antibiyotik misin, tuz ruhu musun?!

Hafif bir iltihabi durumdan mütevellit antibiyotik yazmış sevgili doktorum. Bir de mesajda "ayakta ve bol su ile iç, tamam mı tatlım." diye de eklemiş tatlış bir şekilde. Okuyunca bir işkillendim haliyle, neden ayakta ve bol su ile diye. Ama üstünde durmadım, usul öyleyse bu türlerde demek deyip geçiştirdim. Lakin geçiştirme eğilimim bu sabah yerini acı gerçeklere teslim etti tabi hapı yutunca. Tam anlamıyla hapı yuttum hapı yutunca zira. Bu hapı yutma deyimini de böyle benim gibi hapı yutup, mideyi bağırsağı dağıtan bir gariban uydurdu zahir... ;)

Doktorun o mesajından işkillendiğimden sabah mide koruyucuyu aldım önce, ne olur ne olmaz diye. Sonra da tok karnına antibiyotiği, bardak taklidi yapan bir sürahi dolusu suyla aldım başıma gelecekten habersiz, en naif halimle. Telefonu elime alıp, oturdum yerime. Da, daha birkaç dakika geçmeden midemde bir yanma, ekşime, bir kaynama. Hatta kaynama noktasını da aşmış bir kimyasal reaksiyon desem daha doğru, dumanlar ağzımdan çıkacak sanki, o derece. Sanırsın bir bira bardağı su değil de, tuz ruhunu fondipledim. Başta anlamadım tabi, yediklerimi falan düşündüm tek tek, sonradan ampulüm yandı birden. Hemen kalktım ayağa yine çivi gibi. Gittim bir bira bardağı daha su koydum, sonra bir tane, bir tane daha. Baktım olmuyor iki şişe de soda içtim. Neredeyse yarım kova su ve sodayı devirdim gide gele ve hep ayaktayım üstelik bu esnada. :/ (Sodayı içmemeydim sanki daha iyiydi. :/) Hayır içmesi bir şey değil, sonra tuvaletle halvet olmak var bir de işin ucunda. Gire çıka yoruldum mirim, yalan değil. Neyse ki bir tık hafifledi sanki yanma, balkon yıkayacak miktarda suyu mideye gönderince. Zavallı midem 'bu deli böyle giderse bir ton su içip, patlatacak beni' diye panikleyip, kendi kendine duruma el koydu belli ki... :)

O an hafifledi hafiflemesine de, saatlerdir aynı seviyede sızım sızım sızlıyor. Mideme asit dökülmüş sanki. :/ İçmeye devam etsem mi, yoksam bırakıp enfeksiyonla kas gücüyle, düşünce gücüyle falan mı savaşsam, yoksa tatlı dil güler yüzle, diplomatik yollardan ikna etmeye mi çalışsam bir karar veremedim. Yoksa dedim bu tabletleri eritsem de tuvalete, fayans aralarına falan porçöz niyetine döksem de şöyle derin bir temizlik mi yapsam bari bulmuşken. Sonra kalktım yan etkilerini bir okudum ilacın, panik geldi birden bugün mü göçerim cennete, yarını görür müyüm ki acaba diye. Hayır, cennete gideceğim belli zaten de, daha erken yani, o yüzden... :P Neyse işte, bir göz attım yan etkilerine, yok yok. Bu ne kardeşim, iyileşmeye mi içiyorum, hastalanmaya mı tam bir muamma... Ben diyeyim anoreksi, sen de diyare, ben diyeyim ürtiker, öbürü desin anaflaktoid purpura. İsme gel isme! Nasıl kallavi, ne de ürkütücü. :/ Dahası da var: ben diyeyim tiroid anomalisi, sen de kusma, ben diyeyim anjiyonörotik ödem bilmem ne, sen de denge kaybı. Böyle böyle diyelim işte ne tür musibet varsa, hepsinin potansiyel müsebbibi benim sözde şifa kaynağı antibiyotik. İnsanın iyileşesi varsa da zaten, bu yan etki isimlerini okuyunca korkudan hepten beter olur, koyuverir kendini, teslim olur yahu?!

E hal böyle olunca da, işin mantıksız mantığını çözebilir miyim ki acaba az daha çalışsam, özel ders falan alsam mesela? Şimdi bu sevgili doktorcuğum benim enfeksiyonu tedavi ederken bünyenin de içine ediyor sanki gayriihtiyari? Zat-ı muhterem hekimimi de pek bir severim, koşulsuz güvenirim, teslim olurum da, bir düzeltirken on bozuyorsa bu tuzruhubiyotik, niye yutuyorum ben bunları böyle kuzu kuzu? Yutmasam olmaz mı ki? Kendi kendine gitmez mi bu enfeksiyon? Ya da sadece yan etkileri sesli okusam diyorum, enfeksiyon da duysa hani, benim gibi panikleyip, kendiliğinden kaçmaz mı?! :/

***********************************

Not: Paylaşımları lütfen copy/paste ile değil, alttaki butonları kullanarak yapalım. :)