MUĞLA'DA Bİ GÜZELKÖY VAAAMIIŞ...

Geçen aylarda yine elim işteyken, gözümü oynaştıracağım bir dizi bulayım diye bakınırken, nasıl oldu bilemiyorum, Güzel Köylü diye bir diziye denk geldim. Önceki yazılarımı okuyanlar bilir, bendeniz ütü falan yaparken işi eğlenceli hale getirmek maksadıyla güldürüklü şeyler izlemeyi severim. Zaten genelde de izleyeceksem bir şeyler, acıklı, kanlı silahlı, ağlamaklı şeylerdense eğlenceli şeyleri tercih ederim. İşte yine bir gün, benzer bir halet-i ruhiyedeyken denk geldim Güzel Köylü'ye.

Başta isminden dolayı güzel bir kızın köy maceraları mı ki diye bir önyargı yaptım açıkçası, ama sonra bir bölüm izleyeyim, beğenmezsem bir dahaki ütüye başka bir şeyler bakarım deyip, açılışı yaptım vesselam. Ve ilk bölümde bu dizinin önümüzdeki aylarda ütü arkadaşım olacağını anladım. Eee, bu kadar beğenince de yazmak,  
paylaşmak farz ve de boynumun borcu oldu pek tabii. 

Her şeyden önce dizide Ege ağzını gerçekten çok iyi gözlemlemiş ve kullanabilmiş oyuncular. Gerçekten takdire şayan bir iş çıkarmışlar bu anlamda. Genelde böyle yöresel yapımlarda o şive ille bir abartılır, batar ya insanın kulağına. Oturmaz bir şekilde oyuncuların diline, her nasılsa eğreti durur işte, tırmalar eni konu insanın kulağını. Lakin Güzel Köylü'de çok az hissettim bunu, çok çok az. Dizinin doğallığını, samimiyetini bozamayacak kadar az. Hiç üstünde durmaya değmez bu sebeple.

Hüsnü, Dudu, Gül ve Hilal

Öte yandan dizideki karakterler cuk diye oturmuş bir kere. Ancak tanınmamış birçok yeni yüz olmasına rağmen, bu kadar başarılı bir iş çıkmış olması da ayrı konu tabii. Tüm oyuncuları genel anlamda çok beğendim, ama beğenmekten öte geçtiklerim de var elbette. Mesela oyuncu Zerrin Sümer'i zaten tanır, beğenir, severdim. Ve fakat, Sultan Ana karakteri de bir başka güzel oturmuş sanki üzerine. O bir alık bir uyanık, dediğim dedik, çaldığım düdük halleri, o boyanıp süslenip Niyazi'ye pozlanmaları, o zengin gönüllü kararları, kendi ninelerimizin sıcaklığını hatırlatan saf, anaç ve korumacı nasihatleri insanı kah güldürüp, kah kızdıran, kah içini ısıtan, kaynatan türden. 

Sonra o Kamuran'ın bitmek bilmeyen saf aşkı uğruna düştüğü ebleh durumlar, o eşek anırdıkça gözlerini belertip "Nassın Cemal?" deyişleri, totosu tutuştuğunda tazı gibi koşuşları, her bir şeyi olur olmaz yerde ağzından kaçırışları, kısacası her hali gülümseyerek, bayıla bayıla izlemelik tek kelimeyle. Bir rol bir kişiye bu kadar yakışabilir, bir oyuncu bir karakteri bu kadar güzel taşıyabilirdi. Şunu da belirtmeliyim ki, Kamuran'ı canlandıran Esin Civangil'i ilk kez bu dizide izledim. Daha önceden herhangi bir sempati duymamdan dolayı bedavadan torpille beğenimi kazanmış değil kesinlikle. 😉 

Bünyaamin'in ağzıyla Nürten :), Kamuran ve annesi

Şimdi yazarken fark ettim de, sanırım bu dizide ana karakterlerden çok yan karakterleri sevmişim ben. Tamam esas oğlan yakışıklı Cemal'le, esas kız Gül'ü izlemek de çok keyifliydi elbette, ama bence bu diziyi bu kadar vazgeçilmez yapan asıl yan karakterlerdi. Nacizane fikrim, hissiyatım bundan ibaret. Cemal'le Gül kusura bakmazlar inşallah. 😏 Yalnız şu an gerçekten arkadaşımın kalbini kıracakmışım gibi hissediyor olmam? Deli miyim neyim... 😊

Muhtar Niyazi Gittigider

Sonra Erkan Sever'in canlandırdığı muhtar Niyazi Gittigider gönlümde taht kuran diğer bir karakter. Bu oyuncuyu da ilk kez bu dizide izledim ve hani bazı oyuncular insana, o karakterde, o mekanda gerçekten yaşıyormuş duygusunu verir de, gidip göresiniz gelir ya, işte tam da bu duyguyu yaşattı muhtar Niyazi bana. Dolayısıyla kendisini bir başka dizide veya filmde görünce Niyazi'nin gerçek olmadığını idrak edip, hayal kırıklığına uğramaktan korkarım içten içe. 😄 Enn özleyeceğim repliği de "Güzelköy Muhtarlığı'ndan bildiriliiii..." diye girizgahı yapıp, diyeceğini dedikten sonra, olayı "Bana bakın len! Hadi gene eyisiniz, yiyceeeniz ağşama löp löp lokmaları..." samimiyetine bağlaması. Bi öpesim geldi bak hindi aklıma gelince... 😍

Zaten birçok başka yapımdan yüzüne aşina olduğum, Ahmet Mümtaz Taylan, yani dizinin Hüsnü'sü ayrı bir olduğu gibi, sevilesi, eli öpülesi karakteri. İzlerken duygusallığı ve bildiğimiz Türk babası halleriyle defalarca gözlerimi yaşartmış muhterem kişisi. Evlatlarına karşı tatlı sert duruşu, Dudu'ya olan aşkı, hoşgörüsü, sahiplenişi, ailesine karşı halden anlayan, kollayıcı, koruyucu duruşu, anlatılmaz, hissedilir cinsten. Ahmet Mümtaz Taylan'ı başka herhangi bir yerde böylesi uzun süre ve alıcı gözle izlememiştim. Açıkçası şu an başka nerelerde oynamış, onları da izlesem bir duygusu da geldi, itiraf edeyim. Bir nevi Uğur Yücel gibi yer etti kendine gönlümde, hani nereye gitse oraya gider, nerede oynasa, orayı izlerim gibisinden.

Veee geleyim dizinin en renkli, en adam olmaz, en üçkağıtçı ve hileci, en çok güldüren, en bu adam neredeymiş bugüne dek yahu dedirten, en Konyalı, en yalaka damadı Bünyaaamin'e. Adını yazarken bile içim ısındı, sırıtma geldi vallahi. 😄 Oysa ki caağnım Bünyaaamin'i canlandıran Toygan Avanoğlu Muhteşem Yüzyıl'da da oynamış. Hatırlayamadım niyeyse. Bana göre kendisi bu dizide doğmuş, ete kemiğe bürünmüştür mirim. Zira Bünyaaamin gibi deli depelek bir karaktere kan olmuş, can olmuş; böylesine gıcık bir karakteri, bu kadar sevdirebilerek gönlümü kazanmış, hatta bununla da kalmamış tam anlamıyla taht kurmuştur. Bir kere o modifiye kırmızı arabası Ateş Parçası'na olan aşkı, tutkusu; her daim ayağından çıkarmadığı beyaz çorapları; Konyalı ağzı; bunalıma girdiğindeki mimikleri; zeki ve kurnaz, ama bir o kadar da safsalak halleri; her durumdan sinsice, tilkice nemalanma çabaları; ne olursa olsun hep haklı, hep çığırtkan tavırları tam seyirlik, keyiflik. Enn çok da "araba gitti yaaa!" repliği eşliğindeki mimikleri bitirdi beni. 😄 Aslında gerçek hayatta karşıma çıksa, kuvvetle muhtemel ikinci gün ümüğünü sıkacağım, beyninin bekmezini akıtmak isteyeceğim bir karakter, gel gelelim Toygan Avanoğlu her nasıl ettiyse, evirmiş çevirmiş, böylesi bir uyuz tipi sevilesi, hatta bulduğun yerde öpülesi kıvama getirmiş. Valla bravo! Çok çok sevdim, beğendim. Hatta keşke kendisiyle tanışma imkanım olsa bile dedim. Hatta daha da ötesi olsa, Kamuran'la ikisini birden tanıma, arkadaşlık etme fırsatım olsa bile dedim, ne yalan söyleyeyim. 😍 Yalnız neden ben hep böyle deli depelek tiplere aşık oluyorum diye de düşünmüyor değilim hani öte yandan. Yoksa bu durum, 'hacı hacıyı Mekke'de, hoca hocayı tekkede, deli deliyi dakkada bulur' sözünün benim narin bünyemde zuhur etmiş hali midir nedir?! 

On numara Bünyaamin 😍😄

Farkındayım daha bahsetmediğim, diziye tat veren, renk katan çok başarılı oyuncu ve karakterler var. Bunların başında da her hücresiyle tam bir anaç köylü kadını Dudu'yla naif kızı Hilal gelir nitekim. Onları da diğerleri gibi dadından yiyemedim, yisem de yimelere doyamadım desem yeridir. Ve fakat tek tek bahsedip sizleri bunaltmak istemediğimden ve de doğal olarak gönlüme taht kurmuş oyuncu ve karakterleri ille de herkesle paylaşmak, herkese izletmek istediğimden kısa kesiyorum. (Neyse ki kısa kesiyorum yalnız. Bir de kesmeyeymişim, Güzel Köylü romanı olcekmiş eyicene bi. 😄) 
    

Bu vesileyle dizide emeği geçen herkese, ama herkese yürekten teşekkürü borç bilirim. Yaşattıkları güzel duygular için, ütülerime, mutfak saatlerime, yemeklerime, kötü hissettiğim anlarıma eşlik ettikleri, renk kattıkları ve neşelendirdikleri için minnet duyuyorum. Ve deee, ufacık da olsa bir umutla, umarım bir mucize olur da birileri zaten tutulmuş, sevilmiş olan bu diziyi devam ettirme kararı alır ve ayrılmayız Güzel Köylü'lerle deyip, hepiciğine kocaman sevgilerimi gönderirken, sizlere de vaktiniz olursa ve bir şeyler izlesem de gülsem, eğlensem derseniz bir gün, açın izleyiverin gaaali, pişman olmazsınız deyyoruuum... 😉

 ***********************************

Not: Paylaşımları lütfen copy/paste ile değil, alttaki butonları kullanarak yapalım. :)