Okuyan Adam

Metroda karşımda oturan adam kitap okuyor deminden beri. Kıyafeti mahalle kıraathanesinden yeni çıkmış gibi. Saçlar yandan taranmış, elinde tespih, parmağında kocaman bir taşlı gümüş yüzük, yan tarafına da belli ki içinde kitabını taşıdığı, ucuz bir market poşeti sıkıştırılmış. Ne var yani diyorsun değil mi adam kitap okuyorsa? Bir şey yok tabi. De, adam kitabı, okumayı yeni öğrenmiş çocuklar gibi okuyor, ağzını kıpırdata kıpırdata, bıdı bıdı. Belki de kitap okumaya yeni başlamıştır.

Niyeyse adamı iki saat kesmekten kendimi alamadım. İlginç... Normalde eline asla kitap alacakmış gibi bir tipi olmadığından ve hiç böyle birisinin elinde kitap görmediğimden kuvvetle muhtemel. Önce bir anlamaya

çalıştım, okuyor mu, okumayı mı öğrenmeye çalışıyor diye. Hayır, bildiğin okuyor adamcağız sayfaları çevire çevire. Sayfaları çevirirken de baş parmağının yarısını yalıyor neredeyse, ama bu bile rahatsız etmiyor niyeyse, sevimli bile geliyor bir şekilde. Sonra kitaba baktım, adına, ders kitabı falan mı ki diye, hani mecburiyetten çalışıyordur, bıdı bıdı okuyarak aklında daha iyi kalıyordur belki diye. Yok, o da değil, romana benzer bir şey okuyor. Dalmış da bir de iyiden iyiye, ruhu bile duymuyor meraklı gözlerimi, kafamdaki soruları. İçimdeki meraklı Melahat rahat bırakmıyor yol boyunca. Adamın çorabının rengine, pantolonunun ütüsüne kadar inceliyorum inene kadar. Ne kadar ayıp! :/  Hatta adam indiğinde resmen üzülüyorum, yarım kaldı dikiz keyfim diye. Deli miyim neyim...

Sonunda bir yandan kendime çemkirirken 'Amma önyargılısın, ne var yani, kahvehanedeki adam kitap okuyamaz mı, kılığına kıyafetine mi bakar okuma merakı?!' diye, öte yandan da mutlu oluyorum içten içe, elin adamının kitap okuyuşuna. Öyle deme ama, elin adamı da olsa, aynı topraklarda yaşıyoruz, aynı havayı soluyoruz adamla. Okuyan, düşünen insan dolsun her bir yanımız, ne güzel. Okusun da, kim okursa okusun, nasıl okursa okusun işte. Yeter ki çoğalsın okuyan, düşünen sayısı şu memlekette. Tabi okumak yetmez, ne okuduğu da bir o kadar önemli öte yandan. Güzel şeyler okumak, dinlemek, izlemek gerek. Seçici olmak gerek. Ivır, zıvır, ne idüğü belirsiz çöp doldurursan kafaya, çöp çıkar ağzından, yüreğinden, her bir davranışından. Toprağa ne ekersen, onu verir ya geri. İnsan beyni, ruhu da öyle değil mi?! Öfkeyle, şiddetle, nefretle doldur yüreğini; abuk subuk diziler izle, saçma sapan dergi ve gazeteler oku; niteliksiz ve dahi şuursuz insanlarla takıl; ekme, biçme, besleme, bırak kendi haline; börtü böcek, çalı çırpı sarar her yanını... Öte yandan güzellik, sevgi ek, düzgün insanlar, kitaplar, seyirlikler kat hayatına; besle, sula, havalandır, bir de bırak şöyle güneşin sıcacık koynuna, bak ne güzel meyveler verir, tad verir, ihya eder etrafını, dokunduğu her bir şeyi...

***********************************

Not: Paylaşımları lütfen copy/paste ile değil, alttaki butonları kullanarak yapalım. :)